Pozwolić Bogu na wszystko

Pozostała więc kobieta w domu i karmiła syna swojego aż do odstawienia go od piersi. 1 Sm 1, 21 – 28

Właśnie ten tekst daje na dzisiejsze święto w roku C najnowszy lekcjonarz mszalny. Historia Samuela, który zostaje odstawiony od piersi matki i zaprowadzony do świątyni – oddany na wyłączną służbę Panu.

Poruszył mnie ten tekst. Bo on wskazuje na drogę, którą chcę iść przez całe życie. Drogę oddawania Bogu wszystkiego i pozwalania Mu na wszystko w moim życiu. Jak Samuel, który zostaje poświęcony Panu, jest Mu oddany do końca. A przecież dla Anny był to syn jedyny, krew z jej krwi i ciało z jej ciała. Czy łatwo było go oddać? Nie! I to nawet, gdy otrzymała go od Boga jako dar w swojej niepłodności.

Odstawiła go od piersi i oddała Panu… pomyślałem o tym wszystkim, co trudno mi odstawić od piersi i oddać Panu. Począwszy od wszelkich wygód i przyjemności mojego ego, od mojej zajętej sobą mentalności, schematów myślenia, oporów, blokad, zamknięcia na bliźniego, na łaskę, wycofywania się z relacji, z walki o dobro i miłość.  Wchodzi tu to wszystko, czego nie chcę Bogu oddać, nie chcę złożyć w Jego ręce i pozwolić, by On o tym decydował – bo wierzę Mu całkowicie i mam pełne zaufanie.

Odstawić od piersi… ile i czego jest mocno przytulone do mojej piersi – to przecież blisko serca. Do czego to moje serce jest przyklejone, co mu zabiera wolność? Zresztą… nawet wolność trzeba Bogu oddać, jak to ładnie ujął św. Ignacy w swojej słynnej modlitwie: „Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją…”.

Oddać Bogu wszystko, pozwolić Mu na wszystko – to temat, który obecnie przerabiam, który mnie drąży i ufam, a nawet podskórnie wyczuwam, że mnie przeorze i uczyni żyznym i otwartym na Słowo.