Symptomy odzyskania zdrowia duchowego
Ojcowie Kościoła widzą zbieżność trzech aspektów jako symptom odzyskania zdrowia duchowego: a) Pokój serca (obojętność) – to symptom najbardziej widoczny braku namiętności (chorób). Nie chodzi o stan chwilowy, lecz o coś bardziej stałego. Temu pokojowi towarzyszy zawsze pokora oraz poznanie swoich braków. Ta obojętność nie oznacza jednak braku pokus czy myśli chorobliwych – to będzie trwało aż do śmierci – lecz że człowiek ma wystarczająco siły od Boga, by im się przeciwstawić. Dla Ojców Kościoła ten pokój serca jest końcem procesu nawrócenia i momentem, kiedy człowiek jest świadomy swego zdrowia duchowego, kiedy odnajduje swój prawdziwy sens, harmonię życia i wolność, która prowadzi człowieka...
Czytaj DalejTerapia pomocnicza
Oprócz tego, iż każda choroba duchowa ma swoją specyficzną terapię, Ojcowie Kościoła proponują różne środki pomocnicze, wspólne wszystkim chorobom. Służą one nie tylko jako uzupełnienie tamtych terapii, ale jako fundament i wsparcie – konkretne praktyki, mające pomóc w konkretnym uporządkowaniu pozostałych terapii: Asceza cielesna – jest to fizyczne wyrażenie ascezy serca (lub wewnętrznej). Składają się na nią różne praktyki, tj. post, czuwanie, praca ręczna a także te wszystkie trudności i przeciwności życiowe, które spadają na nas bez naszej winy, jak choroba, cierpienie i inne utrapienia codzienności. Asceza cielesna uwalnia duszę od panowania ciała – szczególnie jest to potrzebne w chorobach obżarstwa i rozpusty,...
Czytaj Dalej…jeszcze o pokorze
Pokora – kluczowy element w walce przeciwko chorobom duchowym. Jest – wspólnie z miłością – fundamentem całego życia duchowego. Jak filautía (miłość siebie samego) jest źródłem wszystkich chorób, tak pokora jest lekarstwem na wszystkie choroby. Stąd wniosek, że jeśli nie ma w człowieku pokory, to żadna terapia (przeciwko jakiejkolwiek chorobie duchowej) nie jest zakończona. Cechy pokory: daje olbrzymią siłę serca, która pozwala żyć bez lęku, w autentycznym pokoju serca. Pozwala nam odzyskać zdrowie i prawdziwe poznanie Boga (autentyczne). Wydaje się ona łatwa do zdobycia, lecz tak naprawdę spotyka się ją pod koniec życia duchowego (dojrzałość). Ojcowie rozróżniają dwie formy pokory: wobec drugiego człowieka i wobec...
Czytaj DalejZarozumiałość i pycha – środki lecznicze
Jakkolwiek próżną chwałę (zarozumiałość) i pychę omówiliśmy osobno to jednak remedium na obie jest to samo – pokora. Obie te choroby są ustawione na koniec wszystkich chorób, ponieważ są bardzo trudne do wykrycia, i przede wszystkim do wyleczenia. Z drugiej zaś strony są chorobami, które atakują najbardziej osoby zaawansowane w życiu duchowym. Pozostałe choroby mają charakter bardziej widzialny i „materialny”, a w związku z tym koncentrują się na aspektach bardzie peryferyjnych człowieka – tak te dwie choroby dotykają samego centrum człowieka, jego „sedna”, wnętrza – i w nim mają swoje źródło – stąd są źródłem i fundamentem wszystkich innych chorób. Pokora jest w tym wypadku nie tylko lekarstwem na te dwie...
Czytaj DalejPycha – opis i konsekwencje
Bardzo bliska próżnej chwale (zarozumiałości) – zarozumiałość jest źródłem pychy (w wymiarze najbardziej zewnętrznym), pycha zaś jest szczytem próżnej chwały (w wymiarze najgłębszym i duchowym). Wyraża się w relacjach do drugiego człowieka i do Boga. Pierwsza forma – człowiek czyni siebie wyższym od innych ludzi, lub od niektórych , albo też szuka tej wyższości. Druga forma – dla Ojców jest najgorszą z pożądliwości, może się objawiać jako negacja lub odrzucenie Boga, ale zazwyczaj prezentuje się jako pyszałkowate zaufanie we własne siły i odrzucenie Bożej pomocy, widząc siebie jako źródło wszystkich cnót i w pełni autonomiczny do ich realizacji (1 Kor 4, 7). Charakterystyka choroby Pierwsza forma – Motywy...
Czytaj Dalej