Gniew – opis i konsekwencje
Ta pasja rodzi się ze złego użycia sfery gniewliwej (porywczej), którą każdy z nas posiada. Gniew pierwotnie miał dwie funkcje: pomagał nam w walce o zdobycie cnót, stając się w ten sposób motorem naszego życia duchowego; z drugiej strony walcząc o utrzymanie naszych cnót, przeciwdziałał wszystkiemu, co mogłoby nam uczynić szkodę (pokusy, grzech, zło). Ojcowie nazywali to „mądrą odwagą”, albo „słusznym gniewem”. Po grzechu pierworodnym człowiek tej siły używa do walki ze sobą samym, Bogiem i z bliźnim – tutaj zamienia się on w chorobę duchową. Początki tej choroby – zazwyczaj gniew jest połączony z miłością do przyjemności: albo brak możliwości zdobycia jakiejś przyjemności, której szukamy, lub też lęk,...
Czytaj DalejAcedia – środki lecznicze
Acedia nie może być wyleczona przez żadną cnotę jej przeciwną, bo ona jakby ”zabija” wszystkie cnoty – zaciemnia człowiekowi duszę i zaślepia ducha, który staje się jakby bezbronny wobec tej choroby. To, co trzeba robić, to konfrontować się z nią, gdyż nie da się zwyciężyć z acedią, uciekając przed nią, a tym bardziej iść za tym, co ona proponuje. Skoro ona pcha człowieka do zobojętnienia czy braku ochoty, to doświadczenie uczy, że nie należy po prostu za tym iść, lecz walczyć przeciwko temu. Pomocą może być strategia jaką proponuje Ignacy z Loyoli do walki ze strapieniem – ponieważ acedia nie bierze się z zewnątrz, to nie należy niczego zmieniać na zewnątrz (np. pracy, miejsca zamieszkania,...
Czytaj DalejAcedia – opis i konsekwencje
gr. a-kedos, co znaczy: brak troski, niedbalstwo, bierność, opieszałość czym jest? Zbliżona do smutku (chrześcijański Wschód je rozdziela, Zachód łączy). Pokazuje się nagle, kiedy nic nie robiliśmy. Zazwyczaj rozpoczyna od uczuć, potem dotyka psychikę i ducha. Przyczyny, które zazwyczaj jej sprzyjają to styl życia wywrócony przez aktywizm (i zmęczenie, które produkuje), pewien chłód w życiu religijnym (oziębłość, obojętność), rutyna życia, brak projektów życiowych oraz tendencje do zniechęcenia w przypadku niepowodzeń i rozczarowań. Charakterystyka choroby To stan nieróbstwa i nudy, do których dołącza potem zniechęcenie, bierność, ociężałość – zarówno duszy jak i ciała. Pojawia się zmęczenie ale bez...
Czytaj DalejSmutek – opis i konsekwencje
Przed grzechem człowiek nie znał smutku – to jeden z widocznych znaków jego upadku. Są dwie formy smutku: naturalny (według Boga) oraz patologiczny (smutek światowy). Ten pierwszy produkuje w człowieku żal lub nawrócenie, kiedy człowiek widzi swoją słabość i oddalenie od Boga. Ten żal zaś zawiera w sobie: ból duchowy i skruchę (gr. penthos), czego widzialnym znakiem jest dar łez[1]. Są to dwa elementy fundamentalne zdrowia duchowego człowieka. W tym wypadku smutek zamienia się w cnotę potrzebną dla tych, którzy rozpoczynają swoją drogę ku Bogu. Smutek światowy zaś to choroba spowodowana złym użyciem smutku naturalnego, tzn. w miejsce zasmucenia się ze swoich grzechów i oddalenia od Boga, człowiek smuci się i płacze z powodu...
Czytaj Dalej