Ile we mnie życia?

Wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Łk 17, 11 – 19

Zatrzymała mnie liczba trędowatych. Jest ich dziesięciu. Tyle samo padło „Słów” przy stwarzaniu świata i tyle samo padło „Słów”, kiedy Bóg dawał Izraelitom przykazania (Dekalog). To jakaś pełnia. Tylko że trąd był chorobą nieuleczalną, wyrzucającą człowieka poza margines społeczności. Poza tym trąd w Piśmie Świętym jest powiązany z grzechem. Można powiedzieć, że uosabiają oni w jakimś sensie zło, które było bardzo duże i przeciwne do tego, co czynił Bóg za pomocą Słowa.

Zawsze mnie zadziwia to, że nie można powiedzieć, w którym momencie zostali oczyszczeni. Mają iść pokazać się kapłanom, nic więcej. Posłusznie wykonują to polecenie. Po drodze wydarza się coś, co przerasta ich rozumienie. Ale do Jezusa wraca tylko jeden. Jeden z dziesięciu.

Zobaczyłem, że ci trędowaci uosabiają w jakiś sposób moje serce, w którym panuje tyle chaosu, grzechu i nieporządku. Jezus chce mnie uzdrowić z tego i dokonuje tego. Oczyszcza mnie z trądu grzechu, jeśli tylko zawołam na Niego: ulituj się nade mną! Ale zastanowiłem się nad tym, czy rzeczywiście tylko dziesiąta część mnie potrafi podziękować? Innymi słowy – czy moje dziękczynienie jest wystarczające? A w związku z tym, czy uświadamiam sobie, jak wielkie dobro uczynił dla mnie Bóg? Mam wrażenie, że nie zawsze to widzę i nie zawsze potrafię podziękować.

Dla św. Ignacego Loyoli niewdzięczność była jednym z najgorszych grzechów. Bo wskazywała na ślepotę, w której człowiek może tkwić. Przestał widzieć dobro, które Bóg dla niego czyni, a być może nawet sobie przypisuje to, co powinien oddać Bogu – chwałę! Tym, który powrócił podziękować był nie swój, lecz obcy, samarytanin. To też coś mówi. Bo do tego, co znane się zbyt mocno przyzwyczajam i wydaje mi się, że „to mi się należy”. Przestaję wtedy widzieć Boże działanie, a w konsekwencji przestaję dziękować. A z tym wszystkim związana jest wiara, którą Jezus znów pochwala i wskazuje na jej sprawczość przy tym cudzie. To wiara uzdrowiła samarytanina – wiara w moc Bożego Słowa. Tego samego Słowa, które stworzyło świat i które dało Dekalog. Słowo, które uzdrawia i wzbudza w konsekwencji wdzięczność. Ile jej we mnie jest? Bo tyle będzie we mnie życia…