Chodź i zobacz

Czyż może być co dobrego z Nazaretu? J 1, 43 – 51

Drugi raz padają słowa: „Chodź i zobacz”. Najpierw wypowiedział je Jezus do dwóch uczniów idących za Nim, a teraz wypowiada je powołany przez Jezusa Filip. Mają ciekawy kontekst i dlatego zwróciłem na nie uwagę. Wcześniej Jezus mówi tak tym, którzy pytają Go o to, gdzie mieszka. Teraz – kiedy Natanael wątpi w to, co mówi mu Filip o Jezusie. Pytanie i wątpienie… Kiedy mam pytania albo wątpliwości to Bóg kieruje do mnie jedno słowo: „Chodź i zobacz”. Po prostu przyjdź i przekonaj się sam, dotknij rzeczywistości, a nie opieraj się na swoich wątpliwościach lub też na opinii innych. Chodź i zobacz oznacza dla mnie: zaangażuj się w relację, a wtedy będziesz mógł zobaczyć.

Tymczasem zobaczyłem, że ja sam i wielu ludzi, których znam, robiliśmy wręcz odwrotnie. Mając wątpliwości lub pytania, jakieś niejasności – zamiast zbliżać się do Jezusa i u źródła szukać rozwiązania, odchodziłem i sam po swojemu próbowałem rozwiązać w sobie „problem Boga”. Przypomina mi się tutaj scena kuszenia z raju, gdzie dwa stworzenia próbują rozwiązać „problem Boga”, nie angażując w to głównego Zainteresowanego. Okazuje się, że to wąż wie lepiej, co wie Bóg i już nie trzeba wcale Boga pytać. Konsekwencje tego znamy i cierpimy je do dzisiaj. Mocno zdałem sobie sprawę, że w najważniejszych sprawach mojego życia, sprawach Boga, sprawach mojego ducha, kiedy pojawiają się wątpliwości czy pytania – On sam ciągle mnie zaprasza: „Chodź i zobacz”, przybliż się do Mnie. Oczywiście, tu chodzi o to również, gdzie szukać pomocy. Bo ona może przyjść na modlitwie, na Eucharystii, przez drugiego człowieka, itd. Ale ona zawsze przychodzi nie w oddaleniu od Boga, w obojętności czy dystansie, lecz właśnie w bliskości, w trwaniu przy Nim. Bo przecież jak chcę się czegoś dowiedzieć o człowieku, to potrzebuję z nim porozmawiać, być w jakiejś relacji z nim. W przeciwnym razie grozi mi plotkarstwo, obgadywanie, które nigdy nie dotyka prawdy. Ani o człowieku, ani tym bardziej o Bogu.

Natanael idzie do Jezusa, pomimo swoich wątpliwości. I tu następuje ciekawy momenty, który też mnie dzisiaj poruszył – Jezus wydaje o nim świadectwo. Ten dziwi się temu i pyta Jezusa, skąd go zna. Kiedy człowiek zbliża się do Boga, to Bóg wypowiada o nim świadectwo, mówi o tym, w jaki sposób go widzi… „Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”. Kiedy nie zbliżamy się do Niego, nie dajemy sobie szansy usłyszenia prawdy o nas. A jaka jest ta prawda? Chyba nikt nie znalazł zadowalającego wyjaśnienia słów Jezusa o tym, że widział Natanaela pod drzewem figowym. Mi to drzewo kojarzy się z jakimś trudnym wydarzeniem, a może nawet grzechem (pierwsi rodzice właśnie listkami figowca próbują zakryć swoją nagość po grzechu). Więc ta prawda o mnie jest taka: jestem grzesznikiem i Bóg zna mój grzech, widział mnie pod moim figowcem. Ale właśnie takiego mnie kocha i daje o mnie dobre świadectwo. Bardzo mnie to poruszyło i pokazało, do czego Bóg mnie powołuje i w jaki sposób mnie traktuje.

Panie, naucz mnie przychodzić do Ciebie w trudnych momentach, zwątpieniach czy pytaniach. Naucz mnie ufać Tobie i być blisko Ciebie, nie bojąc się tego, co Ty o mnie sądzisz. Bo Twój sąd jest zawsze prawdą i zawsze miłosierdziem względem mnie.