Powątpiewać

I powątpiewali o Nim. Mk 6, 1 – 6

Powątpiewają w dzisiejszym tekście zarówno mieszkańcy Nazaretu, jak i Dawid, który przeprowadza spis ludności (2 Sm 24, 2. 9-17). U Dawida wydaje się mieć to posmak „wiem lepiej”. Chce on wiedzieć, jaką dysponuje siłą, jakimi wojskami i przez to nie ufa Bogu. A przecież dobrze wie, czym pokonał Goliata. Pamięta, jak Sędziowie wybawiali Izraela z rąk obcych wojsk – często garstką ludzi, kiedy to Pan specjalnie im to robił, by doświadczyli, że to On wybawia, a nie wojsko. Dawid o tym wie, ale przestaje ufać. Przez spis wojska pragnie wziąć sprawy w swoje ręce.

Mieszkańcy Nazaretu również „wiedzą lepiej”. Wiedzą dobrze, skąd pochodzi Jezus i gdzie są Jego krewni. Lecz tutaj ujawnia się inny posmak wątpliwości. Taki, o którym św. Jakub w swoim liście mówi „dipsychos – człowiek o podwójnej twarzy”. Tak jest tam nazwany w oryginale człowiek, który wątpi (Jk 1, 6-8). Co to oznacza? To człowiek, który podejrzewa Boga o podwójną intencję, że owszem, jedną ręką daje dobro, ale drugą coś zabierze, albo da coś złego. Lud Nazaretu wymienia przecież i mądrość słów Jezusa, i czyny, których dokonuje (cuda). Widzi więc dobro. Ale nie potrafi dostrzec ukrytego za nim Boga. Dziwią się temu i są skłonni komuś lub czemuś innemu przypisać to wszystko, bo przez to, że Jezus mieszkał między nimi – nie jest wiarygodny. Oni po prostu „wiedzą lepiej”.

Wiara więc byłaby widzeniem dobra i odnoszeniem go do Tego, który JEST DOBRY! Powątpiewanie odwrotnie – nie neguje dobra, lecz jego źródło, którym jest Bóg. Podobnie będą czynić faryzeusze, którzy np. wypędzanie złych duchów przypisują… złemu duchowi. Wiara jest więc decyzją i to nie tylko tego, że widzę dobro, ale też że interpretuje to, co widzę. Do tego potrzebna jest otwartość oczu i serca. Powątpiewanie zaś jest powiązane z pychą („wie lepiej”) i zaćmieniem umysłu, który nawet widzi, ale odmawia interpretacji. Podobnie znowu jak faryzeusze, których Jezus nie raz pytał „Czy nie czytaliście w Prawie…?” Oczywiście, że czytali, znają Prawo na pamięć, ale nie są otwarci na prawdziwą interpretację, lecz trzymają się swojego „wiem lepiej”.