Pragnienie wolności

Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. Mk 1, 40 – 45

To jedna z piękniejszych modlitw. Dlaczego? Bo pozwala Bogu być Bogiem, czyli szanuje wolność Boga. „Jeśli chcesz…”. Ile moich modlitw tak się zaczynało? Chodzi, oczywiście o te modlitwy, w których proszę Boga o coś ważnego dla mnie. Ilu już ludzi na Boga się obraziło, kiedy nie dostali tego, czego chcieli? Ale Bóg nic nie musi, jest wolny. On szanuje moją wolność i to do bólu, ale czy ja szanuję Jego wolność?

Jezus zdjęty litością wypowiada swoje „chcę”. Wolność człowieka spotyka się z wolnością Boga. To naprawdę piękne. Jezus czyni to zdjęty litością, to znaczy pochylił się nad tym trędowatym, na jego widok poruszyły się jego wnętrzności. Zaraz potem jednak surowo mu przykazuje i odsyła. Każe mu odejść i nic nie mówić. Jakby chciał w nim zaszczepić postawę Maryi, która zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w sercu (a nie na rynku).

Najbardziej poruszyło mnie jednak pierwsze zdanie: „Trędowaty przyszedł do Jezusa…”. On wie, kim jest. I wie również, że nie może się do nikogo zbliżać, bo jest nieczysty. Wie, że jest odrzucony, marginalizowany i zostawiony sam sobie. On to wie. Ten trędowaty to synonim grzesznika. Ale takiego grzesznika, który wie, kim jest. Uświadomił sobie, w jakim znajduje się położeniu. I z jednej strony może być w nim olbrzymi lęk, by się zbliżyć do kogokolwiek (jak to ma każdy grzesznik), a już na pewno nie do świętego Boga. Jednak w tym trędowatym zwycięża jego pragnienie, by przyjść do Jezusa. On idzie do Pana, bo odkrywa w sobie pragnienie, które tenże Pan w niego włożył. Bo to Bóg chce mnie mieć z moim grzechem, słabością, nędzą… Ja chciałbym najpierw stać się czysty, by do Niego przyjść. Ale czy trędowaty może sam siebie oczyścić? Co we mnie zwycięża: lęk przed przyjściem, przed relacją, czy jednak pragnienie spotkania i uzdrowienia?