Robić swoje

Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra… Rz 8, 26 – 30

Trudno czasem uwierzyć, że to, co mnie spotyka, jest dla mojego dobra. Choć św. Paweł zapewnia, że Duch nieustannie się we mnie modli, szczególnie wtedy, gdy nie umiem się modlić, gdy wyłazi cała moja nieporadność, a nawet zaniedbania. Skoro trwa we mnie modlitwa Ducha, który przenika moje serce, to w konsekwencji wszystko jest dla mojego dobra. Nawet to, co trudne, czego po ludzku i spontanicznie nie łączę z „dobrem”.

Paweł daje tu tylko jeden warunek – jeśli Go miłuję. A ja? W głębi serca – kocham bardzo! Dla mnie żyć to Chrystus, powtarzając za św. Pawłem. Nie wyobrażam sobie, by moje życie miało być czym innym lub też wyglądać inaczej. Ale kiedy przychodzi kryzys, to wszystko, co jest powierzchowne narzuca się bardziej, a to co głębokie, jakby skrywało się jeszcze głębiej. I wtedy przychodzi zwątpienie. Nie jest ono takie, że powala z nóg i zabiera relację z Bogiem. Jest takie, że tracę łączność z własną wartością i z Jego miłością. Ona jest, ale trudniej ją „dotknąć”.

A jednak prawdą jest, że wszystko, co mnie w życiu spotyka – jest dla mojego dobra. Powiedziałbym, że przede wszystkim trudności, przeciwności, to co wymaga cierpliwości, pewnego napięcia, wspięcia się na wyżyny, wysiłku, pracy, potu… Nawet gdy nie rozumiem i gdy trudno się z czymś zgodzić, albo bardziej pogodzić. To wszystko jest dla mojego dobra, a miłość jest tutaj zasadą działania.

Ale to nie koniec. Jezus dokłada do tego coś, co wymaga zmiany myślenia (a więc nawrócenia). Mam iść przez ciasne drzwi (Łk 13, 22 – 30). Nie tyle iść, co usiłować wejść, a więc mam się przepychać. Życie to jest wysiłek, trud i pot. Nie wystarczy, że Jezus jest blisko, że jadam z Nim i naucza mnie. Co ja z tym robię? Czy pod wpływem Jego obecności, Jego słów i Jego pokarmu (odnoszę to w jakimś sensie do Eucharystii) staję się innym – lepszym człowiekiem? Bez wysiłku nie przecisnę się przez ciasne drzwi. Bez odchudzenia swoich napompowanych ambicji, nadętego ego i wszystko-wiedzącego rozumku nie przejdę. Jak bardzo mi, Panie, pokazujesz, że to wszystko mam Tobie oddać. Łącznie z przeciskaniem się, z walką, trudem i potem. Bo to Ty działasz w głębinach mego serca. Twój Duch we mnie się stale modli i błaga. A ja? Nie chcę Ci w tym przeszkadzać, lecz chcę robić swoje…