Nie wiedząc
Nie zapominajmy też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę. Hbr 13, 1 – 8 Zastanowiły mnie dziś te słowa. Niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę. Nie wiedząc… Pokierowały mnie one w stronę drugiego człowieka i tego, by absolutnie do nikogo się nie uprzedzać, by chcieć wszystkich ludzi traktować równo. Bo mogę aniołom dać gościnę. To zakłada również pewną czujność, taką wewnętrzną postawę, nakierowaną wybitnie na drugiego człowieka. Zupełny brak kalkulacji, manipulowania emocjami, zamykania się w sobie czy urządzania wygodnego życia. Drugi człowiek – każdy – staje się aniołem. Nie wiem kim jest ten drugi, nawet gdy go dobrze znam. Znam go bowiem o...
Czytaj DalejNajmniejsze ze wszystkich
Gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Mk 4, 26 – 34 Panowanie Boga, Jego królowanie Jezus porównuje do tego, co najmniejsze, co mało zauważalne i odczuwalne. Bo czymże jest małe ziarenko gorczycy? Czym małe nasionko, które w czasie wysiewu ginie ukryte w ziemi? Ciągle mnie to zachwyca, że z panowaniem Boga jest podobnie. Bóg nie narzuca się człowiekowi, nie powala go swoim splendorem i spektakularnym objawieniem. Przychodzi jako małe dzieciątko w Betlejem. Przychodzi jak niepozorne ziarenko gorczycy. Pokora Boga. Tak naprawdę panowanie Boga nie jest tu porównane tylko do ziarenka gorczycy, czy małego nasionka, lecz do całego procesu – do tego wszystkiego, co się z tym nasionkiem dzieje. To...
Czytaj DalejPan szabatu
To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Mk 2, 23 – 28 Jezus przechodzi w szabat wśród zbóż. On i Jego uczniowie byli wędrowcami. Czy zawsze mieli dach nad głową i miskę gorącego posiłku? Niekoniecznie. Przecież kiedy przechodzili pewnego razu przez Samarię, to ich nie przyjęto. Może teraz również znaleźli się w takiej sytuacji, którą można by nazwać niebezpieczeństwem dla ich życia. Bo bez jedzenia człowiek umiera. Moją uwagę zwróciło zachowanie faryzeuszy, którzy już od kilku dobrych dni (w liturgii) o coś się czepiają Jezusa. A to, że jada z grzesznikami, a to, że nie pości, a teraz, że robią to, czego nie wolno… To źle, to nie tak, tego nie wolno… Nie dość, że to...
Czytaj DalejJezus wyszedł…
Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Mk 2, 13 – 17 Zatrzymało mnie to słowo „wyszedł”. Przecież można było napisać „poszedł nad jezioro”. A Jezus ciągle gdzieś wychodzi. Kiedy idzie na górę powołać Apostołów to również na tę górę „wychodzi”, (a nie wchodzi, jakby było bardziej po polsku). To słowo mnie zatrzymuje i pokazuje coś głębszego w postawie Jezusa. Jezus wychodzi skądś i ku czemuś. Wychodzi z tego miejsca, gdzie aktualnie się znajduje, ku czemuś nowemu, innemu. Dla mnie to wychodzenie oznacza brak jakiegoś nastawienia (zwłaszcza negatywnego). Idzie do człowieka takiego, jakim on jest, nie uprzedzony. Jak choćby dzisiaj, kiedy to na celnika nikt nie zwracał uwagi, chyba żeby...
Czytaj DalejSłowo stało się ciałem
Na początku było Słowo… Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. J 1, 1 – 18 Tyle razy te słowa słyszałem. W okresie Bożego Narodzenia również się powtarzają. Dziś jednak zwróciłem uwagę na sam wyraz „Słowo”. Mówimy, że Bóg ciągle do nas mówi, kieruje swoje słowo, a w tym ostatecznym czasie przemówił do nas przez Syna, który jest Jego Słowem. Ale słowo kojarzy nam się z dźwiękiem, który wydajemy z siebie, który ma pewne znaczenie i coś mówi. No i słusznie. Tyle, że tutaj chodzi chyba o coś więcej. Skoro „Słowo stało się ciałem…”, to trzeba zważać nie tylko na słowa, ale na całego człowieka. Niby jasne, niby banał… potrzebuję zwracać uwagę nie tylko...
Czytaj Dalej