Chciwość – opis i konsekwencje

gr. codicia Rozpatruje się ją jako jedna choroba, chociaż wchodzą w jej skład dwie namiętności, które Ojcowie Kościoła nazywali Miłość pieniądza oraz Pragnienie, by posiadać coraz więcej. Obie pochodzą z tego samego skrępowania dobrami materialnymi i w rzeczywistości idą zawsze w parze, gdyż jedna pociąga za sobą drugą. To skrępowanie objawia się zadowoleniem (uciechą) z posiadania bogactw, troską o utrzymanie ich (zachowanie), trudność w oddzieleniu się od nich (odseparowaniu się) i cierpienie (smutek), które się odczuwa, kiedy się te bogactwa rozdaje. Fundamentem tej pożądliwości jest niepokój i niepewność, jakie każdy człowiek ma myśląc o przyszłości, której ani nie zna, ani nie jest jej panem. Pragnienie, by...

Czytaj Dalej

Rozpusta – środki lecznicze

Ta choroba duchowa  jest dość widzialna na zewnątrz, dotyczy ludzkiej cielesności i często idzie zaraz za obżarstwem. Terapią tutaj jest czystość. Nie jest to łatwa rzecz, bo ta choroba dotyczy najbardziej podstawowych instynktów i impulsów ludzkich (seksualnych) i stąd ludzkie pragnienia mają tutaj największą siłę i wyrazistość. Ponieważ separuje ona człowieka od siebie samego, od drugiego i od Boga, więc czystość polega tu na tym, by człowiek niejako „zdjął” oczy ze sfery cielesnej (tylko) i otworzył się również na sferę psychiczną, emocjonalną i duchową. Chodzi o odzyskanie harmonii między tymi sferami w człowieku. Kierunek tu jest taki, że idzie od erosa cielesnego, przez miłość drugiego aż do miłości Boga....

Czytaj Dalej

Rozpusta (nieczystość) – opis i konsekwencje

gr. porneia Charakterystyka choroby Choroba ta odnosi się do użycia pożądliwego seksualności. Nie rodzi się ani z negatywnej oceny seksualności, ani z rygorystycznej ascezy człowieka, ponieważ należy rozróżnić między użyciem naturalnym seksualności od użycia anty-naturalnego lub pożądliwego. Seksualność „naturalna” jest uporządkowana przez Boga dla przedłużania ludzkości (Rdz 1, 28; 9, 7), znajduje się wewnątrz małżeństwa i jest uważana za jeden z uprzywilejowanych środków jedności (komunii) między mężczyzną i kobietą, okazując w ten sposób wzajemną miłość za pośrednictwem ciała. Jednakże zjednoczenie seksualne powinno być poprzedzone jednością psychiczną i duchową, gdyż ta jedność (szczególnie duchowa)...

Czytaj Dalej

Obżarstwo – środki lecznicze

Terapią szczególną obżarstwa jest wstrzemięźliwość. Nie chodzi tu o pogardzanie jedzeniem lub światem materii, lecz o uporządkowanie pragnień, które człowiek ma względem pożywienia. Wstrzemięźliwość polega na nie najadaniu się do syta, lecz by pozostać zawsze delikatnie głodnym. To pomaga nie tylko ciału, lecz także duszy, która nie staje się przez to ociężała. Rady, które dają tutaj Ojcowie Kościoła, są bardzo podobne do tych, jakie daje św. Ignacy w regułach o uporządkowaniu jedzenia [ĆD 210-217], czyli np. pokarmy prostsze można jeść w większej ilości (np. chleb), pokarmy bardziej wyszukane w mniejszej ilości, ustalanie sobie normy dziennej i trzymanie się tego, itd. Warto tu pamiętać, że obżarstwo jako...

Czytaj Dalej

Obżarstwo – opis i konsekwencje

gr. gastrimargia To choroba, której sednem jest przyjemność jedzenia lub brak kontroli we wszystkim, co dotyczy pożywienia. Występuje w dwóch formach: albo jako zmysłowość ust (gr. laimargia – dosłownie „szaleństwo ust”) lub zmysłowość żołądka (gr. gastrimargia – dosłownie „szaleństwo żołądka”). W tym drugim wypadku choroba koncentruje się przede wszystkim na ilości i objawia się jako pragnienie jedzenia dużo. W przypadku zmysłowości ust choroba jest bardziej skierowana na jakość jedzenia, idąc ku coraz bardziej wyszukanym i delikatnym smakom. Pierwsza forma choroby dotyczy szczególnie osób o niższym stopniu kultury i życia, ta druga zaś dotyczy ludzi o wyższej kulturze i poziomie życia. Charakterystyka...

Czytaj Dalej